امام علی (ع) و حقوق بشر

از متن کتاب:
در «ابدیت» و «جاودانگی» هرگز «بعد زمان» مطرح نیست. در ماورای زمان ، در عرصه ای برتر از گذشته و کنون و آینده، «ابدیت» برای همیشه حاکم است. ابر مردی چون امام علی (ع ) به ابدیت تعلق دارد و گذشت قرون، در حیات معنوی او مفهوم مصطلح خود را می بازد. از این رو سخن او هم فقط سخن تاریخ سپری شده نیست همواره، سخن روز است، سخن ابدیت بی پایان و سخن حق پرفروغ است و « نهج البلاغه» ی او هم یک میراث فرهنگی جاودانه ای است که نمیتوان بر آن بهائی تعیین نمود.
اصولاً در جوامع بشری، میراث فرهنگی، گرانبهاترین یادگاری است که انسان می تواند برای «انسان » باقی بگذارد، ولی بسیار دیده ایم که میراثهای فرهنگی، ویژه یک قوم، یک ملت، یا یک نژاد بوده اند و با از بین رفتن علل و عوامل فکری و اجتماعی پیدایش آنها نیز از بین رفته اند.
بشر، به ندرت وارث یک میراث فرهنگی شده است که به علت اصالت، عمق، شمول و عمومیت اندیشه بنیانگزار آن، همچنان پایدار بماند و از آن همه انسانها گردد. بسیاری از میراثهای فرهنگی، به علت فقدان این راز جاودانگی، پس از به پایان رساندن دوره خود، تأثیر خود را هم از دست داده و به دنیای خاموشی و فراموشی رهسپار شده اند...